To nie tylko budynek – to opowieść o szacunku dla historii i świadomej kontynuacji. Ciemna, elegancka cegła wąskiego formatu tworzy minimalistyczną ramę dla nowej części obiektu, harmonijnie kontrastując z chropowatą strukturą oryginalnych murów z kamienia łupanego. Rzemieślniczy detal i nowoczesna precyzja spotykają się tu w jednym projekcie, który nie dominuje, lecz dopełnia.

Fasada nowej części zyskała monumentalny charakter dzięki prostym formom, surowemu rysunkowi cegły i rytmicznym podziałom przeszkleń. Wysokie okna z wąskimi ramami wpuszczają do wnętrza naturalne światło, otwierając przestrzeń biblioteki na otaczający krajobraz. Cegła o głębokim, grafitowym odcieniu wprowadza spokój, powagę i szlachetność – buduje tło dla refleksji, wiedzy i kontemplacji.

Szczególne wrażenie robi zestawienie starego z nowym: fragment zachowanej kamiennej ściany z łukiem kontrastuje z gładką, nowoczesną elewacją, nie tracąc przy tym na sile wyrazu. Przejście między przeszłością a teraźniejszością odbywa się tu naturalnie – przez detal, proporcje i materiał.

To architektura, która słucha miejsca i jego historii – zamiast się narzucać, staje się jego współczesnym echem